Dört tarafta bağnazlığın duvarı,
Tarikatlar güç yetemez güç oldu.
Terazinin çoktan kaçtı ayarı,
Adaletin adı bile hiç oldu.
Tüm kurumlar haraç mezat satıldı,
Yönetenler ihaleye katıldı,
Karşı çıkan mahpuslara atıldı,
Devlet malı öyle böyle iç oldu.
Atatürk’ün devrimleri yok şimdi,
Şeriatçı fetvaları çok şimdi,
Üretmeyen hazırcılar tok şimdi,
Üretenler on kat daha aç oldu.
İmamlara kaldı millî eğitim,
Çağdaş bilim hem öksüzdür hem yetim.
Vurguncuya teslim oldu Devletim,
Hırsız, haydut başımızda taç oldu.
Donanımlı insanlar aç geziyor,
Çaresizler gayri candan beziyor,
Yanlı hukuk panzer gibi eziyor,
Bu ülkeden nice beyin göç oldu.
Anaların gözyaşları dinmiyor,
Bu gidişat içimize sinmiyor,
Anayasa rafa kondu, inmiyor;
Mahkemeye gidiş geliş kaç oldu?
Hani vicdan özgürlüğü, adalet?
Lâik, çağdaş, hukuk, sosyal bir devlet…
Cumhuriyet; fazilettir fazilet!
Yavaş yavaş anladık ya geç oldu.
“Türk Dünyası birlik olsun” tek ilke
Tek bir yumruk, kocaman bir bileşke…
Bindebir’im bu Türkiye’m; bu Ülke
Soydaşına zirve oldu, uç oldu.
16.01.2024 - Ozan Bindebir